Mensen die laaggecijferd zijn weten dat zelf. Het gaat voor hen vaak gepaard met schaamte en onmacht. Zij hebben over het algemeen strategieën ontwikkeld om hun laaggecijferd te verbergen. Deze strategieën gaan meestal gepaard met ontwijkend gedrag. Mensen die moeilijk met cijfers kunnen omgaan doen hun best situaties met cijfers te vermijden. Zie voorbeelden hieronder. Het is aan te raden om leerkrachten en sociale hulpverleners te trainen in het herkennen van laaggecijferdheid. Op plaatsen zoals bij de huisarts, in het wijkcentrum, bij het UWV, in het consultatiebureau en op scholen.

Betalen met grote coupures en het wisselgeld niet tellen;

Structureel te laat komen of afspraken ‘vergeten’ en niet op komen dagen.  “De wekker ging niet af.”

 Fouten maken met het innemen van medicijnen of daar vroegtijdig mee ophouden (te vaak, te weinig, te veel,….);

Andere mensen inschakelen om administratie te doen, en dit niet controleren.  “Ik ben niet goed met cijfers, doe jij dit maar.”

Opmerkingen maken als:; “Ik heb mijn bril niet bij me, kun jij zeggen op welk perron ik moet zijn?”. “Ik kan niet koken, ik vind kant-en-klaar maaltijden veel lekkerder.” 

Het is aan te raden om leerkrachten en sociale hulpverleners te trainen in het herkennen van laaggecijferdheid. Op plaatsen zoals bij de huisarts, in het wijkcentrum, bij het UWV, in het consultatiebureau en op scholen.